Bedrukt en aangedaan loop je het uitvaartcentrum uit. Het was echt een prachtige dienst, het heeft je diep geraakt.

Liefdevolle en warme woorden werden gesproken. Na vandaag zal je nooit meer ‘gewoon’ dat ene muziekstuk kunnen aanhoren wat ze draaiden tijdens binnenkomst. Je hebt het niet droog kunnen houden, ook niet bij het condoleren. Zo jong en nog zoveel plannen! Niet te geloven hoe snel het is gegaan!

Herken je dit?

• Je hebt vaker niet dan wel tijd om verse ingrediënten te halen voor die gezonde maaltijd.  Wanneer je thuis komt van je werk is het enige waar je nog energie voor kunt opbrengen of een inspiratieloze maaltijd op tafel zetten of de Thuisbezorgd app openen en voor de TV hangen. Bah, weer een dag met een onbevredigend gevoel afgesloten.

• In de stilte van de nacht schieten er allerlei gedachten door je hoofd. Voornamelijk van de negatieve soort valt je op. Je komt niet in slaap, ligt er van wakker en wordt de volgende ochtend niet uitgerust wakker. Je piekert je suf en piekert over het feit dat je piekert. Kon je dat hoofd van jou, net zoals je telefoon, maar eens op stil zetten.

• Je zou graag van die vage klachten af willen. Is het ene pijntje voorbij begint er wel weer ergens anders iets op te spelen. Je bent stijf en stram maar zou zo graag weer lekker willen bewegen. Dat had je vroeger nooit en nu lijk je wel een bejaarde, alleen de rollator ontbreekt nog.

•  Je bent sneller geïrriteerd, reageert kribbig en hebt steeds vaker ruzie. Iedereen loopt op eieren om jou maar niet te triggeren. De sfeer is om te snijden. Achteraf gaat het vaak nergens over waardoor het onnodig is geëscaleerd. Waar is die tijd gebleven dat alles je zo ongedwongen en moeiteloos afging?

• Luistert er ooit wel iemand naar jou? Heb je advies gegeven aan het management over hoe ze de werkdruk zouden kunnen aanpakken, dan doen ze er niks mee en verandert er dus niets. Nee, liever sturen je ze weer op een of andere ‘Omgaan met werkdruk’ cursus. Je denkt steeds vaker bij jezelf ‘Vraag het me dan ook niet en los het in het vervolg lekker zelf op’. Je bent de stress spuugzat en kleine foutjes sluipen in je werk. Maar doordat je je steeds minder betrokken voelt kan dat je soms gewoonweg niet schelen. Waar is dat enthousiasme voor je werk gebleven?

En nu?

Je voelt je futloos en gefrustreerd omdat je aan één stuk door werkt, zorgt en met anderen bezig bent terwijl je nu wel eens wil gaan genieten van wat jouw leven te bieden heeft. Die energieke en krachtige vrouw die vol in het leven stond lijkt verdwenen. Alles is routine en gaat op de automatische piloot.

Wil jij aan het einde van jouw leven het jezelf kwalijk nemen dat;

• je niet de keuzes hebt gemaakt die jouw leven betekenis hebben gegeven?
• je niet echt met volle teugen hebt genoten?
• je niet jouw passie hebt gevolgd?

Als je nu niet ingrijpt zal je deze vragen hoogstwaarschijnlijk met ‘ja’ kunnen beantwoorden.

Ik heb een paar blogartikelen geschreven ter inspiratie, zie onderaan deze pagina.

Ook heb ik een gratis e-book met snelle en eenvoudig toepasbare tips om te ontspannen waarmee je wat dichter bij je gevoel komt. Je kan 'm eenvoudig aanvragen door op de foto te klikken.